Winston Churchill spędził pierwsze tygodnie w fotelu premiera w pierwszych miesiącach II wojny światowej. Dzięki scenariuszowi Anthony’ego McCartena i znakomitemu Gary’emu Olmamanowi mamy szansę zobaczyć człowieka, nie ikonę. Poznajemy go jako dowcipnego i błyskotliwego męża stanu, krzepkiego członka Parlamentu, 65-letniego kandydata na premiera w czasach, gdy Europa upada, płonąc w pożodze wojny. Państwa sprzymierzone wciąż przegrywają potyczkę z wojskami nazistowskimi. Armia brytyjska zdana jest na własne siły we Francji. 300 tysięcy brytyjskich żołnierzy stacjonuje na plażach Dunkierki. W tych okolicznościach rząd Chamberlaina podaje się do dymisji. Nowym premierem Wielkiej Brytanii zostaje Winston Churchill. Ma przeciw sobie członków własnej partii oraz króla – Jerzego VI (laureat Emmy Ben Mendelsohn), sceptycznie przyglądającego się poczynaniom Churchilla. Jest 10 maja 1940 roku. Przed Winstonem Churchillem być może najtrudniejsza decyzja w życiu – negocjować z nazistami pakt pokojowy, który ocali brytyjski naród przed koszmarem wojny, czy ponieść niemożliwe do przewidzenia koszty i stanąć naprzeciw wroga?

W podjęciu decyzji wspiera go żona, Clemmie (nominowana do Oscara® Kristin Scott Thomas). Zainspirowany postawą Brytyjczyków decyduje postawić na bliskie im ideały – wolności i umiłowania pokoju. Wie, że musi zagrzać społeczeństwo do boju, przygotować mowę, która poruszy naród. Wsparciem jest niestrudzona sekretarka (Lily James). I tak, stoją w obliczu największej próby, Winston Churchill na zawsze zmienia bieg historii.