NON STOP KOLOR

Główna bohaterka, 30-letnia dziewczyna o przezwisku Muza, budzi się rano pod pomnikiem Chopina w Łazienkach. Nie pamięta skąd się tam wzięła, nie może znaleźć także swojego samochodu, więc jedzie porannym tramwajem do domu na Ursynowie. Pod drzwiami okazuje się, że zgubiła również klucze od mieszkania. Muza rozpoczyna więc długą wędrówkę po Warszawie w ich poszukiwaniu. Film opisuje muzyczne środowisko warszawskiego clubbingu - pokolenie bez rewolucji i kultury kochające muzykę i nieustającą zabawę.

DROGA WEWNĘTRZNA

Trzydziestolatek budzi się, jak co dzień, w swoim mieszkaniu w dużym mieście. Pije kawę, ubiera się, przygotowuje do wyjścia. Słucha radia, w którym niezliczone tragiczne wypadki, tragedie, ofiary śmiertelne, afery polityczne mieszają się z nachalnymi reklamami. Rafał jak zwykle wychodzi do pracy ale w drzwiach klatki schodowej zatrzymuje się, jakby za przyczyną niewidzialnej granicy. Sąsiedzi, dziewczyna, koledzy a w końcu lekarze usiłują go skłonić do wyjścia.

POKÓJ SZYBKICH RANDEK

Młode małżeństwo na progu szczęśliwego życia i miłości, która miała przetrwać całe życie, zostaje postawione w sytuacji uniemożliwiającej dalsze bycie razem. Artur trafia na wiele lat do więzienia, a Natalia mimo, że poza murami odbywa razem z nim wyrok, na który skazuje ją otoczenie i odebrane nadzieje. Chcąc ratować związek kobieta podejmuje próbę ratowania więzi z mężem. Czy robi to dla miłości, w którą tak wierzy? Czym właściwie jest ta miłość? Do jakich poświęceń zobowiązuje? Czy jedna decyzja podjęta pod wpływem miłości siebie samej może zniszczyć to, na czym miało być zbudowane całe jej życie?